درود برشهیدانی که هشت سال مردانه ودلیرانه درمقابل ظلم وستم ایستاده اند اما امروزه متاسفانه عده ای قدردان این ایثارنیستند.آنان رفتند وجان خودرا برکف نهادند تا ما بتوانیم زندگی با ارامش را تجربه کنیم.
آنان رفتند تا ناموس ووطنشان درامان باشند حان آنگونه که باید حرمت خون ریخته شده ی آنهارا نمی دانیم.
حرمت خونی که روزی برای آزادی وآرامش ما برروی سرزمین های کربلا جاری شده است.
شرمنده ام ازمادری که تنها یادگاری ازفرزندش فقط چند استخوان های پوسیده است که برای اوفرزند نمی شود اما مرحمی است بردل داغ دیده ی او.درزمان تداعی خاطرات فرزندش شرمنده ایم ازکودکی که تاریخ تولدش با تاریخ شهادت پدرش هم زمان خواهد شد.شرمنده ایم.... شرمنده کودکی که وعده ی دیدار با پدرش مزار پدربود شرمنده ام ازجانبازی که سی سال چشم هایش به سقف دوخته شده اما کسی اورا نمی بیند.شرمنده ام ازمادران وپدرانی که روزی فرزندشان برای حفظ ناموس وحجاب جان برکف نهادنداما امروز بعضی حرمت این خون جاری شده را نمی دارند.خبرهای خوبی درکشورمان نیست بازارتهمت وافترا گرم است قسم خوردن عادی شده و وعده های پوچ اینها برای ادامه راه شهدا است یا رسیدن به قدرت.
کلمات کلیدی:
